Dünyanın en yüzeysel adamı.

“Senin bilgisayarında hangi diziler var, ben de şunlar var.. Aaa ben de onun şu sezonu yok..” şeklinde ilerleyen konuşmada hayvanlığın arş’a değişi :

Bailamos, Mi Amigo.

Liseye ilk başladığım yıllarda böyle türk pop ve latin müzik arasında gidip geliyordum. Daha doğru yolu bulamamış, beyni zehirlenmiş bir türk genciydim. İşte çok eskilerden, eski lise günlerinden hatırladığım bir şarkıyı hazır elimde dandik bir akustik gitar varken ve kardeşim de yanımda iken niye canlandırmıyorum dedim. Ve canlandırdım da.. Vay be..

Askerlik -Bölüm 2-

İlk yazısını geçen gün yazdığım askerlik anıları serisinin ikinci yazısına bazı arkadaşlarımdan duyduğum birkaç anı daha ekleyip devam ediyorum.

1- Bölük’te denetleme vardır ve askerlerin hepsi sıraya geçmiştir. Ama sorun şudur ki, kıpırdamadan durması gereken askerlerin kimi saçıyla, kimi beresiyle, kimi çüküyle başıyla oynamaktadır. O sırada başlarındaki Kıdemli Başçavuş şu ölümcül cümleleri kurar..

Başçavuş: Evladım lütfen kıpırdamayın.
Başçavuş: Bakın lütfen diyorum. Askerlikte lütfen yoktur, siker bayıltırım hepinizi.

2- Tugay Komutanı (Tuğgeneral, Paşa yani bildiğin. Şakası olmaz.) ve Bölük Komutanı (Yüzbaşı) karargah koridorunda yürüyolar. O sırada koridor’da nöbet tutmakta olan askerle (Hani böyle kıpırdamadan durulan nöbet var ya.. Anıtkabir’de filan. Bu da öyle. Ama bunda etrafta komutan olunca kımıldamıyosun. Diğer türlü silahı yere koyup yaslanıyoduk baston gibi =) ) aralarında şöyle bir diyalog geçer. Normal şartlarda komutan ne derse desin yüksek ve sert bir ses tonuyla “SAOL” demen lazım.. :

Tuğ: Günaydın asker.
ÖKÜZ asker: Günaydın komutanım.
Tuğ: (Suratında hafif bir tebessüm) Nasılsın?
ÖKÜZ asker: Sağolun Komutanım, siz nasılsınız?
Tuğ: Yüzbaşı.. Eğitin bunları.
Yüzbaşı: Emredersin. (Senin hayatını sktim der gibi çocuğa bakar)

Bu olay sonucunda benim askerlik bitiyordu nerdeyse çocuk hala nöbet tutuyordu. Her gün =) Ayrıca bu olaya canlı şahit olup, gülmeden durabilme başarısını da gösterebilmiş bir askerim ben. hehe.

Askerlik -Bölüm 1-

Askerdeyken şahit olduğum bazı diyalogları yazıcam arasıra buraya aklıma geldikçe.. Ama şimdi bunları böyle tek başlıkta değilde arasıra yazmak istedim daha sonra unuturum filan diye.. Bu ilk bölüm olsun..

1- Tuğgeneral akşam yemeğine gelir bölük yemekhanesine.. Yemek sırasında ayağa kalkar ve sorar..

Tuğ: Evet çocuklar.. Nasılsınız? Var mı bir derdiniz, sıkıntınız? Yemeklerden filan memnun musunuz?
Mal Asker: Komutanım.. Kahvaltılarda salam istiyoruz…
Tuğ: Oldu Mına Koyiim. Muz da ister misin..? (Eliyle muz hareketi yapıyo).. Ben yiyemiyorum lan evde salamı. Otur.

2- Bir uzman çavuş ve 5 asker, park halindeki bir tankın içindeyiz. Uzman Çavuş tank’ın aküsünün nasıl şarj edileceğini anlatıyor.. Tank’ın içi zaten küçücük. E Askerler olarak hepimiz de pür dikkat komutanı dinliyoruz.. Komutan anlattı anlattı..

Uzman: Evet daha sonra da dediğim gibi bu ucu çıkarıyoruz ve kaldırıyoruz.. Evet sen.. Nasıl yapıyor muşuz?
Mal Asker: Neyi?
Uzman: Anasının amını.
Diğer 4 Asker: PUHAHAHUA!
Uzman: Susun lan lavuklar.